[تعداد: 199    میانگین: 2.6/5]

رشته کوه البرز، در نزدیکی قله با شکوه دماوند، دهکده ای زیبا و پر از طراوت را در خود نهان دارد. نوا روستایی ست با آب و هوای سبک و پاک کوهستانی؛ پر است از چشمه سارهایی که از دل آن ها آبی زلال و خنک جاریست. تنفس هوا در آزو دره و روستای نوا و تماشای هیبت تمام قد دماوند، این اسطوره ی همیشه پابرجا، چنان فرح بخش است که گویی پا از زمین بیرون گذاشته و نسیم بهشتی را استشمام می کنید. خنک، با طراوت و بی بدیل، آزو با گل بته های زرد رنگ و لاله های کوهی اش، اوج هنرمایی نقاش طبیعت و منظره ایست که روح و تن را به وجد می آورد و دل را نشاطی نو می بخشد.

روستای نوا از توابع شهرستان لاریجان است و در ۸۵ کیلومتری آمل قرار دارد و فاصله اش با تهران کم و بیش ۲ ساعت و نیم است. این روستا با زیبایی کم نظیر و مردم محجوب و دوست داشتنی اش یکی از برترین مقصدهای گردشگری روستایی در استان مازندران و ایران بوده و با آسمان صاف و لاجوردی اش، یکی از پنجاه رصدگاه برتر در ایران محسوب می شود و محل مناسبی برای برگزاری تورهای آسمان نگری یا آستروتوریسم است. اغلب اهالی این دهکده ی ییلاقی در آمل برای خود کسب و کاری دارند و در فصل های سرد سال را در آمل روزگار می گذرانند.

طبیعت اطراف روستای نوا

با حدود ۴۵ دقیقه پیاده روی سبک از روستای نوا در حاشیه رودخانه، به دشت سرسبز و آرام آزو می رسید. آزو دشتی ست برفراز ابرها با پوشش مرتعی؛ و پر است از عطر گل ها و گیاهان، که آدمی را مدهوش زیبایی بی پایان خود می کند و لذت قدم زدن در آن انتهایی ندارد. این دشت بی شک بهترین چشم انداز قله دماوند را پیش رویتان می گشاید. چشم اندازی نفس گیر که تماشای آن هر گردشگر و طبیعت گردی را مبهوت خویش می کند.

دشت آزو و نمایی از دماوند

معرفی کامل ۷ مقصد محبوب گردشگری و طبیعت گردی را در مجله الکترونیکی کاروان بخوانید. برای دریافت فرم زیر را پرکنید.

در نزدیکی روستای نوا و دشت آزو ، قله ای به نام پاشوره با ارتفاع حدودا ۳۹۰۰ متر از سطح دریا وجود دارد که  اگر اهل کوهنوردی باشید می توانید با صعود به این قله (با رعایت تمام نکات لازم) سفر خود به این منطقه زیبا را به کمال برسانید.  این قله هر سال کوهنوردان بسیاری را به سوی خود و چشم انداز زیبایش  می کشاند. در طول مسیر صعود، با هر گامی که بر می دارید چشم اندازتان به دشت آزو، روستای نوا و قله دماوند، زیبا و زیباتر می شود. البته صعود به این قله یک کوهنوردی تمام عیار است و به کمپینگ نیاز خواهید داشت. برای صعود به قله پاشوره چیزی در حدود ۸ ساعت کوهپیمایی پیش رو دارید.

صعود به پاشوره از دشت آزو

آسمان شب در دشت آزو و روستای نوا غوغای ستارگان است. انگار که بر بوم سیاه آسمان شب، نور پاشیده اند. کهکشان راه شیری و ستاره های دنباله داری که هوس ماندن ندارند، آدمی را به عمق هستی پیوند می زنند.

دشت آزو و آسمان شب

در انتها، برای اطلاع از مسیر دسترسی و اینکه بدانید روستای نوا و دشت آزو کجاست  بخش ” اطلاعات ضروری سفر در یک نگاه ” در همین صفحه را بخوانید.

کلبه آزو
گل های دشت آزو
نمای دماوند از دشت آزو

کاروان از شما می خواهد حتی الامکان از روشن کردن آتش در این مکان خودداری کنید. در صورت نیاز، از محل هایی که پیشتر در آن آتش روشن شده است استفاده کنید و قبل از ترک محل نسبت به خاموش بودن آتش اطمینان حاصل کنید. بدون داشتن تجربه کافی، تجهیزات لازم و استفاده از کمک راهنمایان محلی اقدام به کوهپیمایی نکنید. در طول سفر حتما کیسه زباله به همراه داشته باشید و اگر زباله ای روی زمین دیدید حتما نسبت به جمع آوری آن و پاکسازی منطقه اقدام کنید.

ecotourism
hiking foot print

اطلاعات ضروری سفر در یک نگاه

موقعیت جغرافیایی 

استان مازندران و در ۸۵ کیلومتری جنوب آمل در جاده هراز. در ارتفاع ۲۲۰۰ متری از سطح دریا.

مدت سفر زمینی (از تهران و بازگشت به تهران):

برای سفر به روستای نوا و دشت آزو یک روز زمان کافی است. اگر فرصت کافی دارید، برای آنکه نهایت بهره را از این سفر ببرید، برای سفری یک و نیم تا دو روزه و اقامت شبانه برنامه ریزی کنید.

چطور به روستای نوا و دشت آزو برسیم:

مسیر دسترسی:

از تهران به سمت رود هن حرکت کرده و جاده هراز را در پیش بگیرید. پس از امامزاده هاشم و پلور به آب اسک می رسید. در حدود ۵ کیلومتر جلوتر تابلوی رینه را در سمت چپ خود می بینید. کمی بعد از این تابلو و جلوتر از رستوران سالاری یک خروجی در سمت راست شما قرار دارد که به سمت نوا می رود. در مسیر به چهار تا سه راهی بر می خورید. از سه راهی اول و دوم که به روستای کندلو می روند عبور کرده و مسیر روستای گیلاس را در پیش بگیرید. پس از روستای گیلاس یک دو راهی وجود دارد که می بایست در آن به سمت راست بپیچید. دو راهی بعدی را به سمت چپ بپیچید. با ادامه مسیر به روستای نوا می رسید که در امتداد آزو دره واقع شده است.

بهترین زمان برای سفر:

از اواسط اردیبهشت تا اواسط آبان ماه.

درجه سختی:

ساده (۳ از ۱۰) . چنانچه قصد کوهپیمایی و رفتن به آبشار یخی را دارید برنامه تان کمی سنگین تر می شود.

تجهیزات و موارد مورد نیاز:

لباس گرم. بادگیر. کفش مناسب کوهپیمایی، کرم ضد آفتاب و چراغ قوه. یک یا دو وعده غذایی سبک. در سفر تابستانه می توانید از چادر برای اقامت شبانه استفاده کنید. امکان کرایه اتاق از اهالی روستا وجود دارد.

نیاز به مجوز قانونی:

ندارد

خطر حمله حیوانات:

خیر. تاکنون موردی گزارش نشده.

احتمال گم شدن:

خیر.